ÇOCUĞUMUN YERİNE BAZI KONULARDA BENİM DEVREYE GİRMEMİN SAKINCASI VAR
MI?
İnsanoğlu ilk
doğduğu günden itibaren devamlı olarak kendi kabiliyet ve becerilerini
geliştirme süreci içerisindedir. Buna bağlı olarak doğuştan var olan mevcut
kapasite özellikle hayatın ilk yıllarındaki çevresel ve fiziksel etkenlerinde
devreye girmesi ile hızlı bir gelişme gösterir. Her birey yaşına uygun gelişme
dönemlerini sağlıklı bir şekilde geçerek, gerek motor becerilerini, gerek
sosyal gelişimini, gerekse dil gelişimini çocukluk döneminde hızlı, daha sonra
giderek yavaşlayan bir şekilde devam ettirir. Bu sınıflamalardan (motor, dil,
sosyal gelişim) her birinin uygun ve tam olarak gelişmesi için bazı
yönlendirmelerin yapılması ve bazı çevresel şartların sağlanması gerekir.
Özellikle
çocuk bakımında söz sahibi olan annelerin çocuk üzerindeki davranış şekilleri
çocuğun gelişimi açısından çok büyük önem arz etmektedir. Bazı anneler çok
aşırı derecede çocukları ile ilgilenirler. Bu durum çocuklarıyla hiç
ilgilenmeyen annelerin durumu kadar çocuk için sıkıntılı olabilir. Genelde
aşırı koruyucu ve kollayıcı anne babalar olmak üzere bazı ebeveynler çocuğun
üzerine o kadar düşerler ki onun yaşına uygun gelişiminin de önüne geçerler.
Çünkü çocuklar bu derece kendisinin yerine bazı şeyleri düşünen ve yapan anne
babalar veya başka birisi olduğundan kendileri kabiliyet ve becerilerini
kullanmaya gerek duymazlar. Çünkü bu durum onlar için daha kolay olmaktadır.
Çocuğun yaşına uygun olarak kendi başına yemek yemesinden tutun, giyinmesi,
okul dersleri, ev içerisindeki etkinlikleri gibi birçok konuda anne babalar
onların yaşına uygun yapabilecekleri noktalarda gereksiz yere devreye girerek
çocuğun hem psikolojik olarak hem kabiliyet olarak uygun atılımları yapmalarını
engellerler. Bu nedenle anne babalar çocuklarının normal gelişimini sağlamak
için en başta onların yaşlarına uygun davranmaları ( bebeksi tavır ve
hareketlere prim vermemeleri) gerekir. Şurası unutulmamalıdır ki çocukların
yaşlarına uygun rol almalarını ya da almamalarını anne babaların onlara çizdiği
rol belirler.
Çocukları
yerine birçok davranışı üstlenen ve onların yaşına uygun sorumluluklar almasını
sağlayamayan anne babalar, çocuklarına iyilik yaptıklarını zannetmelerine
karşın, onların kabiliyet ve becerilerini kısıtladıklarının farkında
değildirler. O nedenle gerek psikososyal gelişim gerek bedensel gelişim için bu
durum önemlidir. Çocuğun yapması gereken aktiviteler ve görevlerin
başlangıcında çocuğa yardımcı olmak uygun olur ama bu yardımın devamlı o görevi
üstlenme şeklini alması ise zararlı olur. Yaşından daha büyük sorumluluklar
vermekte aynı şekilde diğeri kadar sakıncalı olabilir. Anne babaların sağlıklı
bir psikososyal gelişim için bu dengeyi sağlamaları gerekmektedir.
Bir Hikaye
"Küçük Sevim, evlerinin önündeki rengarenk çiçeklerle süslü bahçeye girdi. Yüreği sevinçten hopluyordu. İçinden; “Annem çiçekleri sever; şimdi bir demet yapıp götürsem kim bilir ne kadar sevinir? ‘Kızım beni hatırlamış ’ diye yanağıma bir de teşekkür öpücüğü kondurur.” Diye düşündü.
Bu mesut hayal içinde çiçekleri topladı. Onları küçücük elleriyle tek tek bir araya getirip demet yaptı. Anneciğini daha çok mutlu etmek için mutfağa koştu. Raftan bir bardak aldı. Çiçek demetini içine yerleştirdi. Sonda da su ilave etti.
Sevinçten zıplayarak mutfaktan çıkarken elindeki bardak kaydı; yere düşüp paramparça oldu. Çiçekler etrafa saçıldı. Annesi, yandaki odadan kırılan bardağın sesini duymuş, dışarı fırlamıştı. Küçük Sevim korkudan de diyeceğini bilemedi. Anne yerdeki cam kırıklarını görünce sinirinden deliye döndü. Ve küçük kızının niyetini sormadan dövmeye başladı. Kızcağız neye uğradığını şaşırmış, can havliyle, “Anneciğim ne olursun vurma!” diye yalvarıyordu. Kızgınlığı hala geçmemiş olan anne, hem bağırıyor hem de vuruyordu. “Seni eşşek seni o güzelim bardağı kırarsın ha! Bu dayak senin aklını başına getirir.”
Takdir ve öpücük beklerken, bir ton dayak yiyen küçük Sevim, annesine içinden kin beslemeye başladı. Ona bir daha çiçek hediye ettiğini gören olmadı."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder